Van een afstandje… – door Jelle
Nu ik door de verkiezingsuitslag van maart jl. veroordeeld werd tot het opvolgerschap, volg ik de gemeente politiek wat meer op afstand. Toch voel ik als eerste opvolger een verantwoordelijkheid voor het goed functioneren van onze partij in de Raad en daarbuiten. Als lid van onze steunfractie en als geïnstalleerd raadscommissielid woon ik daarom regelmatig de fractievergaderingen bij en ook vergaderingen van raadscommissies. Belangrijke raadsvergaderingen zoals de behandeling van de begroting 2015 zit ik graag op de tribune. Het meedoen als raadscommissielid maakt je betrokkenheid groter en gemakkelijker te uiten.
Het nieuwe College in de nieuwe coalitie samenstelling zit nu ruim een half jaar. Mijn eerste indrukken zijn positief, ook al is de meerderheid in de Raad met slechts één zetel nogal fragiel. Het effect van de toetreding van Groen Links tot het College is dat onze prioriteit bij sociaal beleid ook in tijden van bezuinigingen brede steun in het College krijgt. Ook zie ik dat wethouder Rien Honnef een bredere visie probeert te ontwikkelen op de intensieve veehouderij en meer oog heeft voor de nadelen voor de omwonenden en het voor het milieu. Groen Links begint te wennen aan de rol als college-partij na de jarenlange rol in de oppositie, al gaat het soms nog wat moeizaam.
Voor de VVD waren de druiven zeer zuur. Ze hadden zo gerekend op een hernieuwd wethouderschap. Het uitte zich in maandenlang chagrijnig optreden richting PvdA en CDA. Langzamerhand is dat weer wat bijgedraaid. Ook D66 was natuurlijk na de goede verkiezingsuitslag teleurgesteld dat zij niet in het College kwamen. Beide partijen hebben zich voorgenomen stevige oppositie te voeren, en steun gezocht bij de Christen Unie. Bij de begrotingsbehandeling traden deze driepartijen eensgezind op met voorstellen tot extra bezuinigingen om het begrotingstekort terug te dringen. Voorstellen die zij constructief noemden maar hier en daar nogal destructief dreigden uit te pakken, zoals een bezuiniging op het sociale beleid, en op de peuterspeelzalen.
Merkwaardig is de rol van de Christen Unie, waarvan we de afgelopen jaren gewend zijn dat zij elk Collegevoorstel op haar eigen merites bekijken en op een onafhankelijke manier aan hun eigen politieke normen toetsen. Zij lijken zich nu volledig aan het blok van VVD en D66 te binden. En deze beleidswijziging bij de Christen Unie – als die zich zo doorzet— vind ik erg jammer.
Onze fractie opereert in de kleinere samenstelling goed, met drie moet er harder gewerkt worden dan met vijf. De politieke invloed is natuurlijk (helaas)ook wat minder. Het is mooi dat in deze periode er een steunfractie is met Anne van der Laan, Sandra de Wit, en ondergetekende die allen een goede bijdrage kunnen leveren.
